De macrocomputers De computers die meerdere schijfstations hebben waarmee ze grote hoeveelheden informatie en gegevens kunnen verwerken, worden genoemd, lees dit artikel hoe ze werken.
Wat zijn macrocomputers?
Om te weten wat is een macrocomputer? U moet weten dat het geïntegreerde systeem van harde schijven zo wordt genoemd, omdat ze vanwege hun capaciteit grote hoeveelheden gegevens en informatie in zeer korte tijd kunnen verwerken. De CPU van deze computers is de basis en het centrum van een secundair systeem dat fundamenteel afhangt van de werking ervan.
De functies van de macrocomputers maken het onder andere mogelijk om communicatie tussen duizenden gebruikers tegelijkertijd te verwerken. Dit is te danken aan een technologie die het timeshare-systeem wordt genoemd. Het is een vorm van bewerking waarbij de processor enkele dode tijden vaststelt. Deze worden aan elke gebruiker toegewezen om hun handelingen uit te voeren.
Vanwege de korte ruimte tussen de onderbrekingen tussen de ene gebruiker en de andere, wordt geen enkele vorm van vertraging op prijs gesteld. De capaciteit en snelheid van het geheugen maakt het mogelijk om deze periode bijna onzichtbaar te maken. U kunt deze informatie uitbreiden door op de volgende link te klikken: ROM-geheugen
Deze enorme teams hebben een soort hiërarchie waarin supercomputers boven macrocomputers staan. Dat zijn de grootste ter wereld en ze zijn erg duur om te maken. Het kan worden gezegd dat ze in de wereld geen 50 bereiken.
Oorsprong en geschiedenis
De eerste microcomputers werden aan de wereld gepresenteerd in de jaren 40. De eerste die werd gemaakt, heette ENIAC (Electronic Numerical Integrator And Computer), in het Spaans Computer en Electronic Numerical Integrator. Het was een model voor algemeen gebruik.
eerste teams
Het was een zeer gevoelig team om een programma te zijn en kon een groot aantal numerieke problemen oplossen. De oprichting ervan was bedoeld om artillerieschoten in tabellen te berekenen en werd toegewezen aan het Ballistics Research Laboratory van het Amerikaanse leger.
De bouwers waren de ingenieurs John Presper Eckert en John William Mauchly. De programmering was echter verantwoordelijk voor zes vrouwen genaamd Betty Snyder Holberton, Jean Jennings Bartik, Kathleen McNulty Mauchly Antonelli, Marlyn Wescoff Meltzer, Ruth Lichterman Teitelbaum en Frances Bilas Spence.
50 Years
Voor het jaar 1951 werd de macrocomputer UNIVAC I gepresenteerd, ook gemaakt door dezelfde gemaakt door de ENIAC. Maar voor puur commerciële doeleinden werd het marketingbureau gerund door het bedrijf Remington Rand.
Het was de opvolger van de eerste kleinere computer genaamd UNIVAC. Haar operaties waren erg kort en ze werd later overgedragen aan Harvard University. Deze modellen waren een ontwikkeling van de eerste niet-militaire commerciële computer, de Z3 genaamd, die in 1941 werd gemaakt. Deze apparatuur viel niet in de categorie macrocomputers.
Veel apparatuur moest naar plaatsen worden gebracht waar geen overmatig elektriciteitsverbruik was. Om een idee te krijgen van de grootte van deze teams kunnen we stellen dat hun installatie ongeveer één ruimte in beslag nam. Waar het tussen de 1000 en 300 vierkante meter kan zijn.
jaren 60 en 70
Deze periode markeerde de evolutie van computers door het IBM-bedrijf en vertegenwoordigde ook een tijd van veranderingen in de informatica. Het diende om de geboorte van Microsoft en zijn MS DOS-besturingssysteem te zien. Het stelde ons ook in staat om het uiterlijk van de eerste IBM-desktopcomputer te zien.
https://www.youtube.com/watch?v=2JQ1KJgTVHI
Evenzo was het mogelijk om de eerste verbindingen tussen servers te maken, waarmee de eerste stappen voor de vorming van internet werden gestart. Kortom, een tijd die zelfs gekenmerkt wordt door sociale veranderingen en die later de toekomst van de mensheid zal bepalen.
Het IBM-bedrijf domineerde de markt voor de nieuw gecreëerde computers en was natuurlijk in projecten om modellen van macrocomputers te presenteren. Om deze reden werd de macro 700/7000-serie apparatuur op de markt gebracht.
Een paar jaar later lanceert het de 360-serie, die diende om de lancering en ontwikkeling van desktopcomputers te bepalen. De 360-serie is in de eerste plaats opgevat als een Macrocomputer. Tegen het einde van de jaren zestig domineerde CDC (Control Data Corporation) de markt voor grote computerapparatuur.
Een breuk van de kant van de eigenaren van het bedrijf zorgde er echter voor dat een van zijn partners uit elkaar ging en in 1969 het bedrijf Cray Research kon ontwikkelen. Dit bedrijf voerde in de jaren zeventig en begin jaren tachtig het project uit om verschillende macrocomputerontwerpen te presenteren.
Het gebruik van transistors en later geïntegreerde schakelingen hielp de ontwikkeling van apparatuur met een hogere capaciteit. Aan de andere kant kwamen eind jaren tachtig verschillende fabrikanten zoals IBM, Burroughs, UNIVAC, NCR, Control Data, Honeywell, General Electric en RCA uit.
Ze hadden een markt voor de productie van macrocomputers die concurreerde met andere Europese en Aziatische merken zoals Siemens, Telefunken, Olivetti, Fujitsu, Hitachi en NEC. In de loop der jaren fuseerden de corporaties en creëerden bedrijven in combinatie met andere gebieden.
jaren 80 en 90
Naarmate de jaren verstreken, namen de ontwikkeling en evolutie van computers grote sprongen in technologische vooruitgang. Op dezelfde manier hebben macrocomputers belangrijke plaatsen ingenomen in de computerwereld.
De apparatuur ging van vector-type processors naar parallel-type processors. Deze omvatten duizenden CPU's die waren georganiseerd en geprogrammeerd om verschillende taken tegelijkertijd uit te voeren. Het was de tijd dat fabrikanten de PowerPC, Opteron of Xeon ontwikkelden.
Toen en aan het einde van de jaren 90 verschenen processors met hoge capaciteit op basis van cluster-type technologie. Deze computers combineren gewone CPU's met speciale verbindingen. Zo werden militaire organisaties en enkele grote internationale bedrijven gebruikt door regeringen.
Eind jaren negentig waren sommige bedrijven voornamelijk afhankelijk van macrocomputers. De diensten waren gericht op het uitvoeren van acties van een gecentraliseerd type; in combinatie met internet netwerkverbindingen. Met andere woorden, de informatie- en gegevensverwerking verliep zeer snel.
Jaar 2000 en verder
Dit tijdperk maakt het mogelijk om apparatuur te ontwikkelen die datapakketten in batches kan verwerken; Met andere woorden, ingewikkelde en nauwkeurige processen kunnen tegelijkertijd in dezelfde hoeveelheid en tijdsperiode worden uitgevoerd. Deze technologie maakte plaats voor de zogenaamde elektronische handel en bankieren.
De processen werden uitgevoerd door teams waarbij de Japanners voorop liepen bij de ontwikkeling van macrocomputers. Onder de producten die werden aangeboden, was de zeer gewilde MDGrape-3. Deze apparatuur werd uitsluitend aan particulieren verkocht en had geen commerciële referentie.
In 2009 werd apparatuur zoals de Road Runner, met een verwerkingscapaciteit van 3 petaflops door IBM, op de markt gebracht en met als referentie de Japanse MDGrape-1, in China "Milky Way One" met een capaciteit van 1,2 petaflops werd ontwikkelde.
Toen begon de oorlog van de macrocomputers die later ontwikkelde landen ertoe bracht supercomputers te bouwen, u kunt meer over deze computers leren door op het volgende artikel te klikken Computertypes.
Toen ontwikkelden de Verenigde Staten de Cray Research en de Jaguar, beide 1,7 petaflops. Eind 2009 wordt het beschouwd als de grootste macrocomputer ter wereld. Als referentie kunnen we aangeven dat een petaflops vijf keer de meting is die in de computer wordt bepaald om "floating-point operations per second" (floating-point operations per second) te berekenen.
Deze metingen bepalen de snelheid waarmee een macrocomputer of een supercomputer in een bepaalde tijdsperiode operaties kan uitvoeren. Momenteel ontwikkelt het bedrijf IBM samen met het bedrijf Unisys microcomputerapparatuur.
De z10-modellen, de opvolger van de z9, van IBM hebben geleid tot de zogenaamde mainframetechnologie, die tegenwoordig alle supercomputerapparatuur bepaalt.
Belangrijkste kenmerken van macrocomputers:
Deze supercomputers zijn een soort grootschalige normale computer. Het heeft zeer complexe specificaties waaruit zijn processen bestaan; een reeks acties die in enkele seconden kunnen worden uitgevoerd. Terwijl een normaal team er een paar minuten en zelfs uren over zou doen.
Grote capaciteit
Het heeft de mogelijkheid om informatie snel en nauwkeurig te verwerken. Ze behandelen processen met een indrukwekkende snelheid en efficiëntie. Onder hen kunnen we de opslag van gegevens en het beheer van grootschalige activiteiten noemen. Wat zou een gewone server het gebruik en de kosten van een grote hoeveelheid bronnen kosten.
De processen worden bepaald op basis van de behoeften van de gebruikers. Deze blijken op grote schaal te worden afgehandeld. Dus de hoeveelheid informatie overbelast de kleinste servers. De beheerde processen variëren meestal naargelang de behoefte van de gebruikers.
Evenzo maken ze het mogelijk om tegelijkertijd bewerkingen uit te voeren met verschillende applicaties, virtuele machines. We kunnen dan zeggen dat het vermogen om gelijktijdig operaties uit te voeren; het is een van de belangrijkste kenmerken.
Grootte en volume
Hoewel ze grote hoeveelheden informatie en gegevens verwerken, hebben deze computers extreem veel geheugen nodig. Tegenwoordig zijn ze echter onderhevig aan fysiek gebruik van noch zeer grote ruimtes. Vergeleken met apparatuur van 50 jaar geleden, waar ze in ruimtes moesten staan die zelfs groter waren dan een hectare.
Deze macrocomputers kunnen tegenwoordig worden geïnstalleerd in ruimtes die niet groter zijn dan 75 M2. Dit is te danken aan de miniaturisering van computercircuits en -processen. Tegenwoordig zijn er macrocomputers zo groot als een koelkast van 16 voet.
fabricantes
In tegenstelling tot desktopcomputers, laptops, tablets, mobiele telefoons en andere technologische apparatuur. de wereld van macrocomputerfabrikanten wordt bepaald door; niet meer dan 10 bedrijven wereldwijd.
Grote fabrikanten zoals IBM waren uitsluitend gewijd aan de productie van macrocomputers en supercomputers. Ook bedrijven als Hewlett-Packard, Unisys, Fujitsu, Hitachi en NEC; dat enkele jaren geleden desktopcomputers ging produceren.
De investeringen van deze bedrijven voor de fabricage van macrocomputers zijn enorm, vandaar de reden om zich uitsluitend te wijden aan de ontwikkeling van totaal andere en superieure apparatuur in capaciteit.
Terminaltypes
Macrocomputers bevatten heel andere elementen dan gewone computerapparatuur. Daarom worden de verbindingen gemaakt via speciale klemmen die specifieke kenmerken moeten hebben. Duurzaamheid, prestaties en kwaliteit.
De werkstations zijn vergelijkbaar met die van een gewone computer. Het heeft echter geen eigen CPU; Ze zijn afhankelijk van een centrale terminal die ook een microcomputer is die op zijn beurt fungeert als toegangspunt voor gebruikers.
De software
Macrocomputers hebben besturingssystemen die verschillen afhankelijk van het type configuratie dat door de fabrikant is gemaakt. Deze besturingssystemen vallen binnen het zogenaamde mainframe-besturingssysteem dat momenteel wordt ontwikkeld door bedrijven als Unix en Linux. Nieuwere versies van oudere IBM zO's.
Besturingssystemen onderhouden een interface van mogelijkheden waarbij rekening wordt gehouden met de behoefte van de gebruiker. De configuratie verschilt niet veel ten opzichte van de kleinere teams, maar maakt het mogelijk om snellere en efficiëntere processen te ontwikkelen.
utility
Deze apparatuur wordt voor verschillende functies gebruikt, vooral als ze zijn gericht op het verwerken van grote hoeveelheden bewerkingsstromen. De ontwikkeling ervan heeft het mogelijk gemaakt om diensten aan te bieden aan internationale bedrijven die in volume en expansie zijn gegroeid.
Voor commerciële doeleinden
Een van de gebieden die het meest van macrocomputers heeft geprofiteerd, is ongetwijfeld het bankwezen en de handel. De groei van sommige bedrijven in de vroege jaren van de jaren 90 was beperkt, omdat ze niet in staat waren om hun klanten een breder scala aan activiteiten aan te bieden.
Sommige waren beperkt tot een bepaald aantal gebruikers en activiteiten. Met de ontwikkeling van macrocomputers werden bancaire activiteiten universeel, de handel groeide zodanig dat het nu digitale marketingtechnologie combineert met reclame en online verkoop.
militair
Hoewel ze de voorlopers waren van macrocomputers, moeten militaire diensten over de hele wereld zonder enig excuus hun militaire processen en management aan macrocomputers onderwerpen. Vluchtsystemen, radars, wapenbeheersing, militair informatiebeheer, naast andere operaties, moeten de leiding hebben over grote processors.
Het aantal militaire satellieten dat in een baan om de planeet draait, moet de leiding hebben over de macrocomputers. De duizenden processen die ze dagelijks uitvoeren, moeten worden beheerd door grote computers. We kunnen er veel beschrijven voorbeelden van macrocomputers die beantwoorden aan militaire vereisten, maar het zou lang duren om ze allemaal te beschrijven.
Geneeskunde en gezondheid
Tegenwoordig is het nodig om een epidemiologisch controle- en bewakingssysteem te hebben. Dat maakt het mogelijk om de soorten ziekten die in elk land worden gegenereerd, te beheersen en te controleren. Lokaal houden veel bedrijven gegevens bij en beheren ze diagnostische ondersteuningsservices via grote teams.
Onderzoek en academisch gebruik
Dankzij macrocomputers kunnen overal ter wereld verschillende wetenschappelijke onderzoeken parallel worden uitgevoerd. Tegenwoordig worden projecten begeleid en geanalyseerd door specialisten op hoog niveau.
Universiteiten hebben een geweldige kans om onderzoeksprojecten over te dragen die gericht zijn op miljoenen studenten. Records, data, informatie en allerlei bronnen kunnen worden uitgewisseld en ontwikkeld zonder beperking van tijd en afstand.
Uitwisseling in netwerken
Macrocomputers hebben het mogelijk gemaakt om processen te stroomlijnen die vertraging zouden kunnen oplopen als ze door gewone servers zouden worden uitgevoerd. De databases van veel websites die grote hoeveelheden informatie verzamelen, gebruiken de bronnen van de macrocomputers als opslag.
Het mainframe-systeemproject maakt het mogelijk deze processen te stroomlijnen, ze zijn specifiek ontworpen om grote hoeveelheden informatie te verwerken die afkomstig zijn van miljoenen gebruikers via verschillende applicaties. In de volgende link kunt u meer te weten komen over het onderwerp dat verband houdt met: Typen netwerktopologieën
Soorten macrocomputers
In de wereld zijn er veel ontwerpen van macrocomputers die verspreid zijn in verschillende internationale bedrijven en bedrijven, een van de meest gebruikte zijn de volgende:
- Die zijn gebouwd door IBM op zijn IBM zSeries-, System z9- en z10-modellen. Deze Dominicaanse computers brengen momenteel de macrocomputers op de markt.
- Hewlett-Packard ontwikkelt en verkoopt NonStop-apparatuur. Groupe Bull produceert de DPS.
- Het Japanse bedrijf Fujitsu brengt zijn BS2000 op de markt, evenals de Fujitsu-ICL VME-mainframeprojecten, die alleen in Europa worden verkocht.
- Unisys heeft de commerciële ontwikkeling van de ClearPath Libra- en ClearPath-modellen, die fysiek innovatieve kleuren, vormen en lijnen bevatten.
- Hitachi ontwikkelt besturingssystemen genaamd MSP en VOS 3, waarvan IBM beweert dat het een plagiaat is van zijn MVS-softwaremodellen die in de jaren tachtig zijn gemaakt.
Voorbeelden van macrocomputers
Sommige zijn opgenomen in een verscheidenheid aan servers waar we het al eerder over hebben gehad, waaronder we vinden:
- IBM
- Systeem z9
- z10 en zSeries
Natuurlijk is het onze plicht u eraan te herinneren dat IBM nog steeds verreweg de marktleider is in mainframe, met maar liefst 90% ervan.
Die een uitstekende lijn van macrocomputers afleiden die wereldwijd bekend staan als:
- Systeem 360
- Systeem 370
- Systeem 390
Het moet zonder twijfel worden opgenomen in het kauwen zoals ClearPath Libra en andere mainframes zoals Fujitsu-ICL VME die vandaag beschikbaar zijn op het Europese continent. Evenals er zijn enkele zeer oude, uit het decennium van de jaren 80 die nog steeds bestaan.
Ook merken als Hitachi en Fujitsu hebben lijnen van macrocomputers of macrocomputers die besturingssystemen gebruiken die ze MSP en VOS3 noemen, en die ze op een bepaald moment hebben geplagieerd van het IBM-besturingssysteem genaamd MVS, dit in de jaren tachtig.
Er zijn sommigen wiens technologie veel actueler is en wordt gemanipuleerd door middel van CDS die een zeer hoge betrouwbaarheid hebben, evenals een uitstekende capaciteit in service en beschikbaarheid en natuurlijk beveiliging, wat erg belangrijk is. Een model van macrocomputer Het is degene die wordt weergegeven in de volgende afbeelding.
