Historia języków programowania - VidaBytes

Wraz z ciągłą ewolucją komputerów ewoluowały języki programowania. Dochodzenie osiąga, że pierwszy język został stworzony ponad 100 lat temu i opracowany przez kobietę. Zobaczmy, co historia języków programowania.

Historia języków programowania: tło

Z biegiem czasu i nieustanną ewolucją komputerów języki programowania musiały być modyfikowane i ulepszane zgodnie z wymaganiami programistów i komputerów w ogóle, generując dużą liczbę języków i kodów, które już odeszły w zapomnienie.

Początkowe języki programowania poprzedzały obecny komputer, początkowo językami programowania były kody. Maszyna tkacka stworzona przez firmę Jacquard w roku 1801 wykorzystywała otwory w perforowanych kartach do odtworzenia ruchu mechanicznego ramienia maszyny tkackiej, aby automatycznie tworzyć wzory dekoracyjne.

W latach 1842-1843 Ada Lovelace zdołała przetłumaczyć pracę Menabrei o maszynie, którą zaproponował Charles Babbage, "Maszynie analitycznej". Ada Lovelace dodała kilka obserwacji dotyczących metodologii wykonywania obliczeń liczb Bernoulliego za pomocą tej maszyny.

Herman Hollerith zaszyfrował wszystkie informacje na kartach perforowanych, gdy zdał sobie sprawę, że maszyniści byli w stanie zidentyfikować pasażerów na podstawie dziury, którą zrobili w bilecie. Następnie w 1890 roku Hollertih stworzył na tych kartach kod danych dotyczących rekordów pasażerów.

Początkowe kody komputerowe specjalizowały się w zależności od tego, do czego miały być używane. We wczesnych dekadach XX wieku obliczenia numeryczne opierały się na liczbach dziesiętnych. Później zdali sobie sprawę, że logikę można symbolizować liczbami.

Alonzo Church przedstawił obliczenia Lambdy za pomocą wzorów. Maszyna Turinga położyła podwaliny pod kompilację programów jako danych z komputera w architekturze Von Neumanna.

Jednak kod Turinga nie służył z powodzeniem jako podstawa dla bardziej zaawansowanych języków, ale został wykorzystany w rygorystycznej analizie algorytmów.

Pierwszy historia języków programowania, trudno jest precyzyjnie zlokalizować w czasie. Od samego początku ograniczenia sprzętowe określały historia języków programowania.

Początkowo karty dziurkowane obsługiwały tylko około 90 kolumn, jednak były one używane do klasyfikacji każdej z kart. Zastosowanie bębna magnetycznego do pamięci oznaczało, że programy musiały być przeplatane drganiami bębna. Tak więc programy zależały od sprzętu.

Dla niektórych ekspertów żakardowa maszyna tkacka, a także maszyna Babbage, były bardzo podstawowymi językami i miały ograniczenia w opisaniu czynności, które te maszyny wykonywały. Wnętrze historia języków programowaniaNawet karty dziurkowane są uważane za podstawowy język, chociaż nie zostały stworzone do spożycia przez ludzi.

Ważne daty i dane

W latach 40. opracowano pierwsze komputery zasilane prądem elektrycznym. Mieli ograniczenia szybkości i pojemności pamięci, zmuszając programistów do tworzenia prostych programów. Na dłuższą metę zdają sobie sprawę, że programowanie jako język wymaga wielkiego zastrzyku intelektualnego, ponieważ można było popełniać błędy, jeśli nie znało się przedmiotu.

W roku 1948 Konrad Zuse opublikował artykuł o opracowanym przez siebie języku programowania zwanym Plankalkul, ale nie prowadził dalszych badań w tej dziedzinie. Wśród języków, które powstały w tym czasie, można wyróżnić następujące:

1943: Kodeks ENIAC.
1948 Plankalkul, wdrożono to pół wieku później.
1949 do 1954 - Opracowano zestaw instrukcji, które zostały stworzone dla konkretnych producentów.

Lata 50. i 60. XX wiek: Początek historii języków programowania

W tym czasie powstały trzy nadal obowiązujące języki programowania, którymi są:

1955 - FORTRAN, opracowany przez Johna Backusa.
1958: LISP, opracowany przez Johna McCarthy'ego.
1959: COBOL, opracowany przez Komitet Krótkiego Zasięgu, a jej wpływem była Grace Hopper.

Innym ważnym momentem był koniec lat 50-tych, kiedy został opublikowany przez Amerykańsko-Europejski Komitet Ekspertów Obliczeniowych (Algol) o zaktualizowanym "Języku algorytmów". Raport ten zebrał wiele pomysłów i obserwacji dnia i dostarczył dwóch istotnych innowacji dla historia języków programowania:

Zagnieżdżone struktury bloków: sekwencje kodu i powiązane deklaracje są pakowane w bloki bez konieczności jawnego określania poszczególnych procesów.
Zakres leksykalny: blok posiada własne zmienne, procesy i funkcje, które nie są widoczne dla kodu poza tym blokiem, np. ukrywanie danych lub informacji.

Kolejna innowacja związana z tymi informacjami to:

Do opisu budowy języka zastosowano precyzyjny znak matematyczny Backus - Naur Form lub lepiej znany jako BNF. Wszystkie poniższe języki programowania wykorzystały odmianę BNF do opisania bezkontekstowej części ich konstrukcji.

Ta amerykańsko-europejska komisja wpłynęła szczególnie na rozwój kolejnych języków. Duże systemy Burroughsa zostały opracowane z myślą o zaprogramowaniu w rozszerzony zestaw takiego komitetu, który stał się znany jako Algol.

Główne idee Algola rozprzestrzeniły się i do roku 1968 Algol 68 został zrealizowany:

Konstrukcja i semantyka były bardziej ortogonalne, z nieznanymi procedurami, systemem typowania z funkcjami wyższego rzędu.
Formalnie zdefiniowano nie tylko wolną część kontekstu, ale także stworzono w tym celu konstrukcję i semantykę w rozumieniu gramatyki Van Wijngaardena.

Rozbudowane, ale niewykorzystane funkcje y Algol 68 i jego skomplikowany system automatycznych skrótów i ograniczeń doprowadziły do niepopularności i trudności w stosowaniu.

Tak więc Niklaus Wirth oderwał się od komitetu i rozwinął prosty język znany jako „Pascal”. Oto niektóre z opracowanych wówczas języków:

Rok 1951: Język zgromadzenia regionalnego.
Rok 1952: Autokoder.
Rok 1954: IPL.
Rok 1955: Flow Matic.
Rok 1957: FORTRA N.
Rok 1958: LISP.
Rok 1959: FAKT, COBOL i RPG.
Rok 1962: APL, Simula i SNOBOL.
Rok 1963: CPL.
Rok 1964: BASIC i PL/I.
Rok 1967: BCPL.

Lata 70.: ustanowiono podstawowe modele

W latach 1960. i 1970. nastąpił wielki boom w historia języków programowania. Większość najbardziej odpowiednich modeli języka programowania, które są obecnie używane, została stworzona w tym czasie:

SIMULA, stworzona w 1960 roku przez Dahla i Nygaarda jako superzbiór Algol 60, był pierwszym językiem historia języków programowania, opracowany w celu wzmocnienia programowania tworzonego wobec obiektów.
Język programowania C został początkowo stworzony jako język programowania systemów, programistami byli Ken Thompson i Dennis Ritchie w latach 168 i 1972.
Stworzony w latach 70. Smalltalk zapewnił przedmiotom szeroki projekt języka.
Prolog, stworzony przez Roussela, Colmerauera i Kowalskiego w 1972 roku, uważany był za pierwszy logiczny język programowania.
ML zbudował system typów polimorficznych, stworzony przez Robina Milnera w 1973 roku, na zakręcie Lispa, uważanego za prekursora w językach programowania funkcjonalnego typu statycznego.

Opisane języki programowania stanowiły podstawową podstawę w ramach historia języków programowania, wszystkie obecne języki mają co najmniej jeden z nich w swoim rejestrze.

Mniej więcej w tym czasie odbyła się również szeroka debata pomysłów na temat zalet programowania strukturalnego, które w zasadzie symbolizowało programowanie bez użycia GOTO. Ten potok pomysłów był związany z projektowaniem języka, ponieważ niektóre języki nie rozważały GOTO, a więc programista został zmuszony do stworzenia programowania strukturalnego

Niektóre z języków programowania, które powstały w tym czasie, to:

Rok 1968: Logo.
Rok 1969: B, poprzednik C.
Rok 1970: Pascal i Czwarty.
Rok 1972: C, Prolog i Smalltalk.
Rok 1973: ML.
Rok 1975: Schemat.
Rok 1978: SQL, który w swoich początkach był językiem zapytań, a później rozszerzył się o budowę programowania. Modula - 2 została również opracowana w tym roku.

Lata 80.: wzmocnienie, moduły i wydajność

Lata 1980. są uważane za historia języków programowania, jako czas wzmocnienia w językach imperatywnych. Trwały prace nad językami już stworzonymi w poprzedniej dekadzie.

C++, zaczęto łączyć programowanie w kierunku programowania obiektowego i systemowego. Rząd Stanów Zjednoczonych osiągnął standaryzację ADA, czyli języka programowania systemów używanego przez firmy zajmujące się wojną i obronnością.

Z kolei w Japonii dużą część budżetu państwa zainwestowano w badania nad „językami programowania piątej generacji”, które obejmowały budynki programowania logicznego. Towarzystwo Języków Funkcjonalnych przeprowadziło normalizację ML i Lisp.

Postęp śledczy języka funkcjonalnego zwanego Miranda, który postępował bardzo powoli, zaczął się w tym czasie przyjmować.

Trendem w obszarze projektowania języka było lepsze podejście do programowania systemów na większą skalę poprzez wykorzystanie modułów, wielkoskalową organizację jednostek kodu.

Języki takie jak Modula, Ada i Ml stworzyły w latach 80-tych wybitne systemy modułowe i były związane z konstrukcją programowania generycznego, które byłyby modułami już o założonych parametrach.

Chociaż nie powstały nowe pomysły dotyczące języków programowania, większość specjaliści poszerzyli fundamenty poprzednich języków i dokonali adaptacji do nowych realiów. Przykładem tego są języki systemów Emerald i Argus, które dokonały adaptacji programowania do obiektów dla systemów rozproszonych.

W latach 80. dokonano postępu we wdrażaniu języków programowania. Grupa RISC pracująca nad Architekturą Komputerową wskazała, że sprzęt musi być stworzony dla kompilatorów, a nie dla programistów.

Tak więc dzięki zwiększeniu szybkości procesora i bardziej efektywnym metodom gromadzenia danych, grupa RISC zainteresowała się technologią gromadzenia języka wysokiego poziomu.

Technologie języków programowania kontynuowały prace nad tą pracą na początku lat 90-tych.

Wśród najbardziej znanych języków, które powstały w tej dekadzie, możemy wymienić:

Rok 1980: C++, czyli wersja C ale z klasami.
Rok 1983: Ada.
Rok 1984: MATLAB i Common Lisp.
Rok 1985: Eiffel.
Rok 1986: Erlang i cel - C.
Rok 1987: Perl.
Rok 1988: Matematyka i Tcl.
Rok 1989: FL.

Lata 90.: czas internetowy

Gwałtowna ewolucja Internetu w ciągu 9 lat była wielkim wydarzeniem Historia języków programowania. Wraz ze stworzeniem i rozwojem całkowicie innowacyjnej platformy dla systemów komputerowych, Internet dał szansę na przyjęcie nowych języków.

W szczególności należy wspomnieć o języku programowania JavaScript, który szybko zyskał sławę dzięki szybkiemu sprzężeniu z przeglądarką Netscape Navigator, a także innym językom, które zdołały rozszerzyć jego zastosowanie przy tworzeniu poszczególnych aplikacji internetowych. serwery.

Zapraszamy do lektury, jeśli jesteś zainteresowany poznaniem Technologie bezprzewodowe: definicja i funkcje.

Lata 90. to czas nowego łączenia i rozwoju języków prekursorów, w uzupełnieniu których zaczęły się rozprzestrzeniać języki funkcjonalne. Wygenerowano języki szybkiego rozwoju lub aplikacji RAD, zorientowane na obiekty, wśród których możemy wymienić: Visual Basic, Java i Object Pascal.

Opracowano również innowacyjne i radykalne języki, zwane językami skryptowymi. Są to języki o większej produktywności niż RAD, jednak ich produktywność często wynika z faktu, że pisanie i przechowywanie długich programów jest bardziej skomplikowane niż prostych i małych programów.

Jednak programy skryptowe stały się najbardziej widoczne w łączności internetowej.

Wśród najważniejszych języków stworzonych w tej dekadzie mamy:

Rok 1990: Haskell.
Rok 1991: HTML, Visual Basic i Python.
Rok 1993: Lua i Ruby.
Rok 1994: CLOS.
Rok 1995: JavaScript, PHP, Delphi i Java.
Rok 1996: WebDNA.
Rok 1997: Bunt.
Rok 1999: D

Rok 2000: Czasy obecne

W ramach Historia języków programowania, jego naturalna ewolucja jest ciągła, na poziomie badawczym i przemysłowym. Obecne obszary pracy obejmują:

Zwiększona obsługa programowania funkcjonalnego w językach programowania.
Projektowanie i budowa języków do obsługi programowania rozproszonego i współbieżnego.
Metody dodawania do języka, przeglądu i weryfikacji pod kątem niezawodności i bezpieczeństwa: bezpieczeństwo wątków, kontrola migracji informacji, rozszerzony przegląd składni.
Alternatywne metody modularności.
Tworzenie i rozwój oprogramowania zorientowanego na komponenty.
Metaprogramowanie i dostęp do abstrakcyjnego drzewa składni.
Skoncentruj się na dystrybucji i mobilności.
Integracja z bazami danych.
Wsparcie dla Unicode w kodzie źródłowym.
XML dla interfejsu graficznego.
Open source do tworzenia języków programowania.