Želite da saznate više o klasifikaciji hardvera i koje su njegove vrste, ovde možete pronaći kompletan vodič za svaki od njih i kako je njihova hronologija transformacije. Nemojte prestati da čitate sledeći post jer će on biti posvećen razgovoru u detalja o temi.
Klasifikacija hardvera
U kompjuterskom svetu, kada govorimo o hardveru, on se automatski povezuje sa fizičkim ili materijalnim delovima uređaja, odnosno sa onim što se može videti i dodirnuti sa računara, kao što su njegove komponente; električni, elektronski, elektromehanički i mehanički. Jasan primjer za to bi bili kablovi, kućišta, ormarići ili sve one vanjske ili dodatne periferije koje obično nadopunjuju bilo koju mašinu ili mogu biti bilo koja druga vrsta fizičkog elementa.
Sve ove periferije koje su spomenute uglavnom su one koje čine klasifikaciju hardvera ili fizičke podrške uređaja, s druge strane može se spomenuti da postoje logički oslonci koji su nematerijalni, odnosno ne mogu biti viđen ili dodirnut i poznat je kao kompjuterski softver.
Hardver je engleski termin koji nema nikakav doslovni prijevod za španski jezik, zbog čega je nazvan onako kako se može pročitati i kao takav se spominje. Međutim, u RAE (The Royal Spanish Academy) može se naći da se definiše kao; skup opipljivih komponenti koje su vidljive svima i koje se koriste kao dopuna računaru.
Kada se pominje riječ hardver, logično je da se ona povezuje sa svijetom računarstva jer se ovaj izraz obično koristi u raznim oblastima svakodnevnog života i tehnologije, općenito se ovaj izraz koristi u odnosu na alate i mašine, u dijelu Elektronika, hardver se odnosi na sve one elektronske, električne, elektromehaničke, mehaničke, ožičenje i komponente štampanih ploča.
S druge strane, u svijetu robotike implementiran je i termin hardver, na šta se on odnosi; mobilni telefoni, kamere, digitalni plejeri među mnogo više opreme ili elektronskih uređaja, svaki od njih je odgovoran i za obradu podataka, a ovi uređaji su takođe sastavljeni od firmvera i/ili softvera nisu samo hardverski integrisani.
Njegova priča
Vremenom se hardver računara razvijao iz dana u dan, mogu se razlikovati i generacije, u svima se mogu uočiti prilično značajne promene u tehnološkom smislu. Hardver koji je integrisao prve mašine koje su postojale je prošao kroz evoluciju koja je prilično radikalna i koja je potpuno inovativna, štaviše, danas su i ove mašine i hardver koji ih integriše potpuno ukinuti i više se ne koriste.
Sve glavne komponente koje su bile odgovorne za integraciju elektronike kompjutera potpuno su zamijenjene iz prve tri generacije, što je izazvalo beskrajne važne promjene tokom vremena koje su dale transcendentalne rezultate.
Zahvaljujući svim evolucijama kroz koje prolazi tehnologija, sada je mnogo teže razlikovati nove generacije, jer su sve promjene bile postupne i ponekad vrlo neprimjetne, ali rezultiraju visokom tehnološkom optimizacijom u našem svakodnevnom životu.
Vremenski okvir njegove transformacije
Generacije
- 1. generacija (1945-1956):Ova generacija nastala je između 1945.-1956. godine kada su se prvi računari pojavili na kraju Drugog svetskog rata, tada još nije bilo operativnih sistema, ali se programiranje opreme vrši fizički pomoću kablova za povezivanje. U to vrijeme elektronika je implementirana pomoću praznih cijevi, te su to bile prve mašine koje će istisnuti sve elektromehaničke komponente ili releje.
- -2. generacija (1957-1963):Ova generacija je sprovedena u periodu 1957-1963, ono što karakteriše ovu generaciju je upotreba tranzistora u mašinama i koji su bili pouzdaniji, ali i jeftiniji, u ovoj generaciji se pojavljuje i prvi programski jezik "FORTRAN". Do tada je već postojao osnovni pokazatelj šta je operativni sistem, budući da je kontrolisao početak i završetak rada, čitanje podataka, izlaz informacija itd.
- 3. generacija (1965-1980): Treća generacija je počela 1965. godine do ovog datuma kada su se integrisana kola pojavila onakvima kakva jesu; Silicijumski čip, koji integriše više tranzistora u kolo. Elektronika ovih uređaja se inače zasnivala na pomenutim integrisanim kolima, zahvaljujući tehnologiji koja ih je integrisala u celini, svi njihovi troškovi, potrošnja i veličina su znatno smanjeni. Međutim, s druge strane, povećan je kapacitet, brzina i pouzdanost, sve do proizvodnje mašina poput ovih koje postoje.
- 4. generacija (1981-1996): Dolaskom ove generacije pojavili su se i poznati mikroprocesori, koji su se odlikovali integrisanjem velikog broja tranzistora, ali su bili i dopunjeni većinom komponenti Von Neumannove arhitekture u jednom čipu. Važno je napomenuti da je mikroprocesore 1971. godine kreirala kompanija Intel, tokom ove generacije pojavili su se mrežni operativni sistem i distribuirani operativni sistem.
- 5. generacija (1997-danas) Trenutno, veliki napredak nije poznat u smislu arhitekture, budući da je evolucija bila samo delikatna da bi se uveliko povećala integracija tranzistora u samo jednom čipu, sve ovo danas rezultira umnožavanjem mikroprocesora. značajno povećano, jasan primjer ovo je; Intel Xeon Quadcore iz 2007. godine je već obrađivao 64-bitne riječi, imao je 45nm veličinu trake, 3GHz brzinu takta, 820 miliona tranzistora.
lista hardvera
Glavna lista ili klasifikacija svakog računara sastoji se od bitnih elemenata koji su; Softver i hardver karakteriziraju da su najvažniji i najfunkcionalniji dio svakog računala. Komponente i uređaji koji čine hardver obično se dijele na; Osnovni hardver i
Osnovni hardver: Oni su obično suštinski i neophodni delovi za svaki računar da bi savršeno funkcionisao takav kakav jesu; matična ploča, monitor, tastatura i miš.
Komplementarni hardver: To su svi oni uređaji koji uglavnom nadopunjuju računar i smatraju se nebitnim, kao što su: štampač, skener, digitalna video kamera, web kamera itd.
Hardver je, kao što je već spomenuto, materijalni dio računara, odnosno sve što se može vidjeti i dodirnuti u svakom trenutku, sa svoje strane softver je ono nematerijalno, što se ne može vidjeti niti dodirnuti, tj. suprotno od hardvera.recimo da su sve aplikacije i programi koji vam omogućavaju da kreirate binarne podatke.
Važno je napomenuti da su elementi koji čine hardver apsolutno neophodni za obavljanje zadataka koji uključuju obradu bilo koje vrste podataka, poznavanje njihove klasifikacije je od vitalnog značaja za sve one ljude koji su strastveni u svijetu računarstva. omogućava im da posjeduju potrebne vještine i sposobnosti da mogu popraviti i prilagoditi svaki njegov dio.
glavni
Glavni hardver ili još poznat kao osnovni hardver su svi oni uređaji koji su neophodni za pravilno funkcionisanje bilo kog računara ili su oni koji omogućavaju formiranje podataka ili oni koji predstavljaju njegovu korisnost. Kao što njihova klasifikacija pokazuje, one su osnovne, zbog čega nijedan ne može nedostajati u kompjuteru, jer bi inače bio nepotpun, pa bi bio beskorisan.
Osnovni hardver računara se sastoji od četiri (4) uređaja, odnosno; monitor ili ekran, CPU, miš i tastatura.
- Monitor ili ekran:Ove vrste elemenata kroz koje je moguće posmatrati sve što se radi na računaru imaju za glavni cilj da projektuju svaki podatak koji se u njega unosi, a samo sa ciljem da se sagleda sve što je povezano sa binarni svijet i nerealno programa. Za mnoge ljude, monitor se takođe smatra sočivom računara i kroz njega možete jasno videti sve pokrenute programe i aplikacije kada ga pokrenete.
- Tastatura:To je vrlo jednostavan uređaj za identifikaciju jer se sastoji od velikog broja tipki u kojima možete lako vidjeti i slova i brojeve, kao i široku lepezu simbola koji se mogu koristiti u jeziku. Pomoću tastature vrši se transkripcija podataka.
- Miš ili miš: Odlikuje se time što je fizički uređaj računara koji vam omogućava da odaberete programe koje želite da otvorite da biste nastavili da ih koristite, s druge strane, ovaj element vam daje slobodu da izvršavate različite funkcije koje ne možete da izvršite. sa tastaturom iz bilo kog razloga. Ono što miš ili miš reflektuju može se u potpunosti shvatiti na ekranu ili monitoru kroz kretanje pokazivača, koji se obično prikazuje kao strelica.
- CPU: Ili poznata i kao centralna procesorska jedinica, koja je uređaj u kojem se nalazi sva glavna memorija računara i takođe ovde su integrisani svi oni portovi koji su odgovorni za snabdevanje računara električnom energijom i ostali portovi na kojima se bit će postavljeni ostali elementi računara.
Komplementarna
Komplementarni uređaji, kao što ih karakteriše i njihova klasifikacija, su svi oni elementi koji služe za obavljanje određenih komplementarnih funkcija koje imaju određenu funkciju, međutim, nisu striktno neophodni za ispravno funkcionisanje računara i takođe se sastoje od svih ti uređaji koji zapravo uopće nisu bitni, ali pružaju veliku suradnju u mjeri u kojoj su funkcije razvijene, kao što je štampač, budući da omogućava ispis podataka unesenih u mašinu prema van pomoću oličen je u papiru. Eksterne memorije su također komplementarne jer omogućavaju odvojene sigurnosne kopije podataka.
Periferna oprema ili uređaji
Ulazni uređaj se definiše kao onaj element koji je odgovoran za obezbjeđivanje unosa informacija, podataka ili programa u računar i karakterizira ga čitanje, u slučaju izlaznih uređaja su oni koji obezbjeđuju sredstva za snimanje informacija i izlaznih podataka, pozivajući se na pisanje. Sve memorije daju perifernim uređajima, sav kapacitet pohrane može biti privremeni ili trajni.
Šta je mješovita periferija?
Mješoviti periferni uređaj je definiran kao element koji ima sposobnost da ispuni i ulazne i izlazne funkcije, jasniji primjer za to bi bio hard disk računara jer je odgovoran za čitanje i snimanje informacija i podataka. Sredstva za unos i izlaz podataka su neizostavno povezana i stoga zavise od aplikacije, sa stanovišta običnog korisnika za ovu vrstu sredstava moraju biti dostupni barem tastatura i monitor. ulaz i izlaz informacija respektivno.
Međutim, to ne znači da ne može postojati računar koji, na primer, ne kontroliše proces i da mu nije potrebna ni tastatura ni monitor, jer može biti slučaj da se informacije mogu uneti i izvući. podaci obrađeni pomoću ploče za prikupljanje/izlaz podataka.
Računari se odlikuju kao elektronska oprema koja ima mogućnost izvršavanja programiranih instrukcija i koja se pohranjuje samo u memoriji, uglavnom se sastoje od izvođenja aritmetičko-logičkih i ulazno-izlaznih operacija.
CPU je akronim na engleskom za centralnu procesorsku jedinicu koja je osnovni element računara i ona je zadužena za tumačenje i izvršavanje instrukcija u celosti pored obrade podataka računara. U modernim uređajima rad CPU-a obavlja jedan ili više mikroprocesora koji se nazivaju CPU mikroprocesor koji se proizvodi kao jedno integrirano kolo.
Mrežni server ili čak računarska mašina visokih performansi može imati nekoliko mikroprocesora, pa čak i hiljade njih koji rade istovremeno ili paralelno, u ovom slučaju, sav ovaj skup čini CPU mašine.
Centralne procesorske jedinice (CPU) su njihov jedini oblik, one nisu prisutne samo u personalnim računarima (PC), već se mogu naći i integrisane u uređajima koji integrišu veliki kapacitet obrade ili "elektronsku inteligenciju", kao što su: industrijski proces kontroleri, televizori, automobili, kompjuteri, avioni, mobilni telefoni, električni aparati, igračke, između ostalog.
Gdje se nalazi mikroprocesor?
Mikroprocesori u računarima nalaze se unutar imenovane matične ploče, konkretno na komponenti koja je poznata kao CPU koja omogućava stvaranje svih električnih veza između svih ploča i procesora.
u ovom procesoru. Na njemu je, prilagođen osnovnoj ploči, pričvršćen hladnjak od termalnog materijala koji ima visoku energetsku provodljivost, obično su mimi obično izrađeni od aluminijuma, ali može biti i od bakra.
Sve je to neophodno u mikroprocesorima jer oni obično troše veliku količinu energije koja se najvećim dijelom emituje u obliku topline, ali u nekim slučajevima mogu potrošiti energiju koliko i žarulja sa žarnom niti (od 40 do 130 vati).
Uređaj namijenjen funkciji skladištenja
Memorija sa slučajnim pristupom, poznatija pod akronimom RAM, odnosi se na memoriju sa slučajnim pristupom, ovaj termin je usko povezan sa karakteristikama predstavljanja jednakih vremena pristupa na bilo koju od njegovih pozicija, mogu se čitati ili pisati na ovu vrstu funkcionalnosti. poznat je i kao direktni pristup, za razliku od sekvencijalnog pristupa.
RAM memorija je veoma popularna jer se obično najčešće koristi u računaru za sve prolazne i radne memorije (ne masivne), unutar ove vrste memorije mogu se privremeno pohraniti sve vrste informacija, podataka i programa. Procesna jedinica (CPU ) obično ona čita, obrađuje i izvršava. RAM se karakteriše time što je glavna memorija svakog računara ili kao centralna ili radna memorija. Ostale memorije koje su integrisane u računar nisu toliko relevantne kao RAM jer su poznate kao pomoćne, sekundarne ili masovne memorije, među tim memorijama možete pronaći čvrste diskove, SSD uređaje, magnetne trake ili druge memorije.
RAM memoriju općenito karakteriziraju nestabilne memorije, što znači da se sve informacije koje su u njoj pohranjene mogu odmah izgubiti kada joj se prekine napajanje.
Šta je najčešće korištena RAM memorija?
Memorije koje se koriste i one koje su najčešće su „dinamičke“ centrale (DRAM) što se odnosi na činjenicu da se njihovi podaci obično gube u kratkom vremenu (pomoću kapacitivnog pražnjenja, čak i ako se napaja električnom energijom), jer Iz tog razloga, ova specifična vrsta elektronskog kola je odgovorna za opskrbu takozvanog “osvježenja” (energije) za održavanje vaših informacija.
RAM računara je integrisan i instaliran iz fabrike i ono je što je opšte poznato kao "moduli", oni se sastoje od različitih kola koji, kada se spoje, formiraju celokupnu glavnu memoriju.
Hardver se općenito klasificira kao ulazni, izlazni, izlazni ili periferni uređaji za skladištenje. Periferni uređaji su svi oni uređaji koji se mogu spojiti na računalo kako bi se na taj način optimizirao njegov rad.
Koje su najnovije tehnologije za DRAM memorijske čipove?
- SDRSDRAM: Memorija koja ima jedan ciklus pristupa po ciklusu takta je trenutno zastarjela i nije postala veoma popularna na Pentium III i ranim Pentium 4 računarima.
- DDR-SDRAM: Memorija s dvostrukim ciklusom i ranim pristupom dvije uzastopne memorijske lokacije. Postao je veoma popularan na računarima baziranim na Pentium 4 procesorima.
- DDR2SDRAM: Memorija sa dvostrukim ciklusom i ranim pristupom četiri uzastopne memorijske lokacije, a koja je trenutno zastarjela.
- DDR3SDRAM: Memorija sa dvostrukim ciklusom i ranim pristupom do osam uzastopnih memorijskih lokacija. To je najnoviji tip memorije, već je zamijenio svog prethodnika, DDR2.
- DDR4SDRAM: DDR4 SDRAM memorijski moduli imaju ukupno 288 DIMM pinova. Brzina podataka po pinu kreće se od minimalno 1,6 GT/s do početnog maksimalnog cilja od 3,2 GT/s. DDR4 SDRAM memorije imaju veće performanse i manju potrošnju energije od prethodnika DDR3 memorija. Imaju visoku propusnost u odnosu na njihove prethodne verzije.
Ako je ovaj članak koji su portovi računara: evo odgovora.
- Saznajte kako ažurirajte Windows 7 van mreže lako
- Saznajte kako izvršiti nadogradnju Windows 7 professional do Ultimate
- Naučite kako Nadogradite Windows 7 Ultimate 64-bit, sami.
- Kako ažurirati opengl windows 7 u vrlo malo koraka