De 8 beste vechtsportspellen voor pc
UFC-videogames laten een volledig gemengd beeld zien. Van de ongelooflijke Undisputed-serie tot het aanbod van EA, hier zijn de beste en slechtste UFC-games ooit.
Mixed martial arts, en vechtsportkampioenschappen in het bijzonder, zijn een van de snelst groeiende sporten ter wereld. Het combineert onder andere boksen, kickboksen, worstelen, Braziliaans jiu-jitsu en karate tot een gevestigde vorm van vechtsporten.
Als het gaat om het omzetten van sport in videogames, is het voor ontwikkelaars veel moeilijker dan het lijkt, ondanks het feit dat er talloze vechtspellen op de markt zijn. De ontwikkelaars moeten er niet alleen voor zorgen dat de stand-up werkt, maar het grondspel met overgangen, submissies en gevechten moet zo dicht mogelijk bij de emotie van een geweldig gevecht komen. Het is niet verrassend dat het aantal UFC- en MMA-videogames even verschrikkelijk is, net als de goede.
Bijgewerkt door Michael Llewellyn op 9 januari 2021: de MMA-sport is uitgegroeid van een niche-vechtsport tot een massa-entertainmentmedium dat boksen en zelfs WWE in veel opzichten heeft overtroffen. Ondanks de groeiende populariteit en andere MMA-organisaties zoals Bellator die zichzelf positioneren als legitieme kanshebbers, zijn er nog steeds niet veel MMA-videogames voor fans om uit te kiezen.
Met de eigenaren van de UFC die oude rivalen zoals Strikeforce FC, World Fighting Alliance, World Extreme Cagefighting Championships en Pride FC overnemen, zijn er meer goede en slechte vechtspellen onder de UFC-vlag voor fans om in de gaten te houden.
14. Goed: UFC Undisputed 2009
UFC: Undisputed 2009 was de eerste UFC-game van ontwikkelaar Yukes, vooral bekend door de ontwikkeling van de WWE 2K-serie. Het was ook de eerste UFC-game die lovende kritieken kreeg voor het echt onthullen van de ins en outs van mixed martial arts.
Het vechtsysteem is complex en erg diep, en het spel op de grond zal even wennen zijn, maar het systeem voor onderwerping en omkering is veel gemakkelijker onder de knie te krijgen dan de nieuwere UFC-games van EA. Er waren enkele problemen met de bezuinigingen en als gevolg daarvan werden linkshandige worstelaars uitgesloten.
13. Slecht: EA Sports UFC
EA Sports UFC voor PlayStation 4 en Xbox One was de eerste game van hetzelfde team dat EA's Fight Night MMA-franchise creëerde. Helaas was het lang niet zo onberispelijk of sympathiek als zijn tegenhanger in het boksen, noch zo toegankelijk en functioneel als zijn door THQ gepubliceerde voorganger.
Visueel was het indrukwekkend, maar het grondspel is een vreselijke, onhandige puinhoop, en het staande spel, hoewel indrukwekkend, voelt te arcade-achtig aan om als een MMA-sim te worden beschouwd. In plaats daarvan stelt het spel vechters in staat om verpletterende slagen te landen. De Thaiboksknieën die het gevecht hadden moeten beëindigen, gaan gewoon door.
12. Goed: Pride FC: vechtkampioenschappen
Pride FC: Fighting Championships, uitgebracht in 2003 voor de PlayStation 2, was destijds technisch gezien geen UFC-game, maar de voormalige Japanse MMA-promotie en al zijn faciliteiten zijn nu eigendom van Zuffa, LLC, dat ook eigenaar is van de UFC.
Pride FC, ontwikkeld door THQ, was een soort voorloperserie van THQ's UFC: Undisputed-serie. Toegegeven, de game heeft zijn problemen, maar de gameplay blijft solide, en de meer brutale set regels die verboden zijn in Amerikaanse vechtsporten - zoals stampen en voetbalschoppen - in vergelijking met de UFC maakt het gevecht interessant.
11. Goed: EA Sports UFC 2
UFC 2014, uitgebracht in 2, was de tweede game in EA's nieuwe vechtsportfranchise en het was een enorme verbetering ten opzichte van het matte origineel. De game wordt geleverd met eersteklas graphics, een enorm aantal worstelaars en de aanwezigheid van vrouwelijke worstelaars zoals Ronda Rousey.
UFC 2 stand-up gameplay is vloeiend en snel, en vechters kunnen zich op realistische wijze rond de Octagon bewegen. Afgezien van kickboksen, heeft de game een steile leercurve als het gaat om spelen op de grond en ontbreekt het nog steeds aan inhoud.
10. Slecht: UFC plotselinge impact
UFC Sudden Impact werd in 2 uitgebracht op de PlayStation 2004. Het werd ontwikkeld door Opus, hetzelfde team achter de verschrikkelijke Fighter's Destiny-serie op de Nintendo 64. De game had een progressieve kampioensmodus met ongeveer 40 vechters om uit te kiezen, waaronder enkele van huidige UFC Hall of Famers Chuck Lidell, Tito Ortiz en Bas Rutten.
De carrièremodus is net zo saai als het bijbehorende verhaal, en spelers zullen het moeilijk hebben om wakker te blijven in een van deze. Het zou enigszins te vergeven zijn als de gevechten goed waren, maar dat is het niet, en het voelt meer als een arcadespel dan als een MMA-sim.
9. Goed: EA MMA
Voordat EA een overeenkomst bereikte met de UFC, creëerde het zijn eigen game om te concurreren met THQ's Undisputed-serie op EA Sports MMA. De game draait om de inmiddels ter ziele gegane MMA-organisatie Strikeforce en de Pride FC-familie, die eigendom zijn van de UFC.
MMA EA, onbespeeld en UFC: Onbetwist op technisch vlak en de implementatie van de joysticks voelde onhandig aan, maar de animaties waren soepel en de graphics zagen er destijds geweldig uit. Ondanks enkele mechanische wijzigingen aan de besturing, is EA MMA in veel opzichten het prototype voor de huidige EA UFC-videogameserie.
8. Mal: Ultimate Fighting Championships: Tapout
Ultimate Fighting Championships: Tapout, uitgebracht op de originele Xbox in 2002, was een van de meest authentieke vechtsportgames ooit uitgebracht. Het leek destijds uniek in vergelijking met boksspellen als Fight Night.
Het was echter lang niet zo gepolijst als zijn tegenhanger in het boksen, en de tijd heeft het MMA-vechtspel niet vergeven. Een terugkeer naar de huidige game laat zien dat de animatie niet alleen onhandig en robotachtig is, maar ook wordt geplaagd door clipping- en bugproblemen.
7. Goed: UFC Undisputed 2010
UFC: Undisputed 2010 werd in 2010 uitgebracht op PlayStation 3 en Xbox 360. Het is een enorme verbetering ten opzichte van zijn voorganger, evenals verbeteringen aan de Ultimate Fights-modus en een diepere carrièremodus.
Bovendien is het clinch- en grondgrijpsysteem opnieuw ontworpen en kunnen vechters nu de wand van de kooi gebruiken om voordeel te behalen in de clinch. Er bleven een paar hakproblemen over, maar UFC: Undisputed 2010 was een van de meest technische en meedogenloze vechtgames van zijn generatie.
6. Slecht: UFC Throwdown
UFC Throwdown werd in 2 uitgebracht voor de PlayStation 2002 en Nintendo GameCube. Het werd uitgebracht door Crave Entertainment en was het vervolg op Ultimate Fighting Championship op de Sega Dreamcast.
Het had slechts 28 vechters en het vechtsysteem van de game miste enige echte diepte. Het tegensysteem was nutteloos en geen enkele strategie kon het laten werken, en het beperkte vechtsysteem betekende simpelweg dat spelers tegenover elkaar stonden en elkaar raakten. In plaats van opwindende stand-up oorlogsvoering was het echter saai en onhandig.
5. Goed: EA Sports UFC 3
Afgezien van een overdaad aan medeplichtigheid aan zijn controversiële coverster, Conor McGregor, en de microtransacties, is EA Sports UFC 3 een zeer geslaagd mixed martial arts-spel.
Het bevat ook enkele van de meest indrukwekkende visuele effecten en gezichtsanimaties in vechtsporten. De resulterende herhalingen in slow motion zien er goed uit en voelen goed wanneer de stoten zo realistisch samenkomen.
De stand-up-gevechten van UFC 3 zijn ongeëvenaard, maar het spel op de achtergrond kan wat werk vergen, en het overdreven onhandige en vaak oneerlijke onderwerpingssysteem voorkomt dat het de beste vechtsport is die er is.
4. Slecht: UFC: Tapout 2
UFC: Tapout 2 werd in 2003 exclusief voor Xbox uitgebracht. Destijds was het de best uitziende UFC-game op de markt, maar dat weerhield het er niet van om weer een saaie speler in de MMA-franchise te worden. Ook dienden de visuele verbeteringen alleen om de robotanimatie te benadrukken.
Hoewel het simplistisch genoeg was voor elke gamer, was het die eenvoud die ervoor zorgde dat het niet de technische vechter was die fans wilden. Ook waren de modi voor één speler saai en te simpel vanwege de vreselijke AI van de game.
3. Goed: UFC 4
UFC 2020, uitgebracht in 4, is de nieuwste game in de MMA-vechtsportserie van EA. Bij de lancering kwam de game uit met enkele problemen waar sommige MMA-fans last van hadden. Het heeft een clinch-systeem dat spelers keer op keer herhalen, en het spel verwijderde ellebogen uit de dominante positie.
Sindsdien heeft UFC 4 echter verschillende patches en updates uitgebracht om de gameplay te verbeteren, en het is een veel toegankelijker spel dan zijn voorganger. Er is nog steeds ruimte voor verbeteringen en oplossingen om de meer uitbuitende mechanica en gevechtsstatistieken van de game op te ruimen, maar het is nog steeds een van de beste uitgebrachte MMA-games.
2. Goed: UFC Undisputed 3
UFC: Undisputed 3 was het derde eindspel van ontwikkelaar Yukes onder een overeenkomst met THQ vóór de liquidatie van de uitgever. Ondanks dat het bijna tien jaar geleden werd uitgebracht op systemen van oudere generaties, is de game nog steeds de beste UFC-game ooit gemaakt.
Aanpassingen aan het stand-upspel en een verbeterd inzendingssysteem hebben de worstelaar veel toegankelijker gemaakt en zowel fans als niet-fans van de sport aanspreken. MMA-fans hielden ook van de opname van de Japanse PRIDE FC-competitie, die er net zo authentiek en zelfs gewelddadiger uitziet dan de UFC.
1. Slecht: UFC Personal Trainer
UFC Personal Trainer: Ultimate Fitness System is een fitnessspel voor de PlayStation Eye en Xbox Kinect, uitgebracht in 2011. De PlayStation 3-versie vereiste dat de speler PS Move-controllers onhandig aan hun been vastmaakte, maar de Xbox 360-versie gebruikte een meer geavanceerde Kinect-camera om de bewegingen van het hele lichaam te volgen. Helaas werkte geen van beide bijzonder goed.
Hoewel het idee om een fitnessgame op consoles te hebben geen slecht idee is, was de UFC Personal Trainer best lastig op te zetten. Bovendien is het niet zozeer een persoonlijke trainer die echte informatie geeft, maar een heerlijk dure trainings-dvd, aangezien het opzetten van een kopie van Te Bo Billy Blanks een stuk minder vervelend is dan rommelen met het menu.